| Wanneer iemand overlijdt | meer fundamentals |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Het overlijden moet op officiële wijze en tijdig worden vastgesteld door een bevoegde persoon (zoals een arts of verpleegkundige), en de doodsoorzaak en omstandigheden moeten worden gecertificeerd. De manier waarop aan deze vereisten wordt voldaan, verschilt aanzienlijk in verschillende delen van de Verenigde Staten. Als iemand van plan is thuis te overlijden, moet de familie van tevoren weten wat ze kunnen verwachten en wat ze moeten doen. Wanneer iemand hospicezorg krijgt, legt de hospiceverpleegkundige doorgaans het protocol uit. Als de politie of andere overheidsfunctionarissen moeten worden gebeld, moet de familie hiervan op de hoogte zijn en moeten de functionarissen van tevoren worden geïnformeerd dat de persoon thuis overlijdt. Hospice- en thuiszorgprogramma's hebben vaak routines voor het informeren van functionarissen, waardoor de familie ongemakkelijke ontmoetingen bespaard blijven. Als er geen hospice of thuiszorginstantie bij betrokken is, moet de familie contact opnemen met de lijkschouwer of de directeur van de begrafenisonderneming, bij voorkeur voordat het overlijden plaatsvindt, om te weten te komen met wie contact moet worden opgenomen en wat te verwachten is. Een overlijdensakte is nodig voor het indienen van verzekeringsclaims, het verkrijgen van toegang tot financiële rekeningen, het overdragen van eigendommen op naam van de overledene en het afwikkelen van de nalatenschap, dus de familie heeft vaak minstens enkele tientallen kopieën nodig.
De familie kan terughoudend zijn om een autopsie aan te vragen of goed te keuren, die vaak niet door de verzekering wordt vergoed. Een autopsie kan helpen om meer kennis te vergaren over de ziekten die hebben bijgedragen aan het overlijden en kan familieleden helpen om onzekerheden over de doodsoorzaak weg te nemen. Na de autopsie kan het lichaam door de begrafenisonderneming of de familie worden voorbereid voor begrafenis of crematie. Incisies die tijdens de autopsie zijn gemaakt, worden door kleding verborgen. Beslissingen over autopsie kunnen meestal het beste vóór het overlijden worden genomen, omdat dat meestal een minder stressvolle periode is dan direct na het overlijden.
Het vooraf regelen en zelfs vooruitbetalen van begrafenisdiensten kan zeer nuttig zijn voor de familie, evenals het kennen van de voorkeuren van de stervende voor de behandeling van het lichaam na het overlijden. De opties variëren van begraven tot cremeren tot het doneren van het lichaam aan de wetenschap. Veel families houden een begrafenis of een bijeenkomst om de nagedachtenis van de dierbare te eren. Sommigen kiezen ervoor om kort na het overlijden een begrafenisdienst te houden, terwijl anderen ervoor kiezen om een paar weken of zelfs maanden later een herdenkingsdienst te houden.
De meeste mensen die een naast familielid hebben verloren, rouwen minstens zes maanden, wat gepaard kan gaan met ongeloof, woede, depressie, eenzaamheid, desoriëntatie en verlangen. Het verdriet neemt mettertijd af, maar het gevoel van verlies blijft bestaan. Mensen ‘komen niet over’ een overlijden heen, maar leren ermee leven en gaan verder met hun leven.
In de Verenigde Staten zijn hospiceprogramma's die Medicare-fondsen ontvangen verplicht om gedurende ten minste een jaar na het overlijden van de persoon die hospicezorg ontvangt, rouwbegeleiding te bieden aan familie en vrienden.
Bronnen: