Trigeminusneuralgie komt meestal voor bij mensen van middelbare leeftijd en ouder, hoewel volwassenen van alle leeftijden er last van kunnen hebben. Het komt vaker voor bij vrouwen. Een veel voorkomende oorzaak van Trigeminusneuralgie is:
Af en toe is trigeminusneuralgie bij jongere mensen het gevolg van zenuwbeschadiging door multiple sclerose. In zeldzame gevallen is trigeminusneuralgie het gevolg van beschadiging door een tumor, een abnormale verbinding tussen slagaders en aders (arterioveneuze malformatie), of een uitstulping (aneurysma) in een slagader die de hersenen van bloed voorziet. Symptomen Meestal is slechts één kant van het gezicht aangedaan. De pijn duurt meestal seconden, maar kan tot 2 minuten aanhouden. De pijn, die wel 100 keer per dag voorkomt, kan ondraaglijk zijn. Omdat de pijn intens is, hebben mensen de neiging te huiveren, en daarom wordt de aandoening soms een tic genoemd. De stoornis verdwijnt meestal vanzelf, maar vaak komt de stoornis terug na een lange pijnvrije periode. Diagnose
Hoewel er geen specifieke test bestaat om trigeminusneuralgie vast te stellen, maakt de karakteristieke pijn het voor artsen meestal gemakkelijk om de diagnose te stellen. MRI van de hersenen wordt gedaan om te bepalen of een slagader de zenuw doorkruist. Deze informatie kan een leidraad zijn voor toekomstige therapie. MRI van de hersenen kan ook bepalen of een tumor de zenuw samendrukt. Artsen moeten echter onderscheid maken tussen trigeminusneuralgie en andere mogelijke oorzaken van aangezichtspijn, zoals aandoeningen van de kaak, tanden of sinussen. Behandeling
Omdat de pijnscheuten kortstondig zijn en steeds terugkeren, helpen typische pijnstillers meestal niet, maar andere medicijnen, vooral bepaalde middelen tegen nervositeit (die de zenuwvliezen stabiliseren), kunnen helpen. Het antizuurmiddel carbamazepine wordt meestal als eerste geprobeerd. Oxcarbazepine, gabapentine of fenytoïne, ook antizuigingsmedicijnen, kunnen worden voorgeschreven als carbamazepine niet werkt of onverdraaglijke bijwerkingen heeft. Baclofen (een middel tegen spierspasmen) of amitriptyline (een tricyclisch antidepressivum) kunnen in plaats daarvan worden gebruikt. Als amitriptyline onverdraaglijke bijwerkingen heeft, kan een ander tricyclisch antidepressivum worden geprobeerd. Als de pijn ernstig blijft, kan een operatie worden uitgevoerd. Als de oorzaak een abnormaal geplaatste slagader is, scheidt een chirurg de slagader van de zenuw en plaatst een kleine spons tussen beide. Deze ingreep (vasculaire decompressie genoemd) verlicht de pijn meestal gedurende vele jaren. Als de oorzaak een tumor is, kan de tumor operatief worden verwijderd. Als mensen pijn hebben die niet verlicht kan worden met medicijnen en een operatie te riskant lijkt, kan een test worden gedaan om te bepalen of andere procedures zouden helpen. Voor de test wordt een verdovingsmiddel in de zenuw geïnjecteerd om de werking ervan tijdelijk te blokkeren. Als de injectie de pijn verlicht, kan verstoring van de zenuw de pijn verlichten, soms blijvend. Onderbrekingen kunnen bestaan uit
Een operatie die de pijn verlicht, leidt echter vaak tot gevoelloosheid in het gezicht. Ook komt de pijn vaak terug. Als gevolg daarvan kan het zijn dat mensen veel ingrepen nodig hebben. Veel ingrepen kunnen het risico op ernstige pijn, die moeilijk te behandelen is, vergroten. Bronnen:
|