| Slaapgedrag bij pasgeborenen en zuigelingen | meer kinderen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Omdat het zenuwstelsel van pasgeborenen nog onvolgroeid is, slapen pasgeborenen veel, maar slechts een uur of twee per keer, ongeacht of het dag of nacht is. Tegen de leeftijd van 4 tot 6 weken hebben veel zuigelingen een cyclus van 4 uur wakker zijn en 4 uur slapen. Tegen de leeftijd van 4 tot 6 maanden zijn zuigelingen meestal in staat om een dag-nacht slaapritme aan te nemen. Tegen de leeftijd van 1 jaar slapen de meeste zuigelingen 8 tot 9 uur achter elkaar door. Slaapstoornissen komen echter vaak voor en treden op verschillende momenten tijdens de eerste paar jaar op (zie Slaapproblemen bij kinderen). |
Factoren die het slaappatroon beïnvloeden, variëren per leeftijd. Op de leeftijd van 9 maanden en opnieuw rond de leeftijd van 18 maanden komen slaapstoornissen vaak voor omdat:
- er scheidingsangst ontstaat
- rinderen zich zelfstandig kunnen bewegen en hun omgeving kunnen beheersen
- ze 's middags lang kunnen slapen
- ze overprikkeld kunnen raken tijdens het spelen voor het slapengaan
- nachtmerries vaker voorkomen
Ouders kunnen baby's helpen om 's nachts te slapen door het kind 's avonds laat minder te hanteren en te stimuleren en de kamer van het kind 's nachts donker te houden, wat belangrijk is voor de ontwikkeling van een normaal gezichtsvermogen. Baby's moeten van jongs af aan worden aangemoedigd om zelf in slaap te vallen en niet in de armen van een ouder. Op die manier kunnen ze zichzelf kalmeren als ze midden in de nacht wakker worden.
Om het risico op wiegendood (SIDS) te minimaliseren, moeten baby's altijd op hun rug slapen, in plaats van op hun buik of op hun zij. Deze aanbeveling heeft de afgelopen jaren bijgedragen aan een afname van het aantal gevallen van wiegendood. Baby's mogen ook niet slapen met zachte kussens, speelgoed of zware dekens, die hun ademhaling kunnen belemmeren. Een baby met een fopspeen in bed leggen kan ook helpen om wiegendood te voorkomen (baby's die borstvoeding krijgen, moeten minstens 1 maand oud zijn of gewend zijn aan borstvoeding voordat ze een fopspeen krijgen). (Zie ook Preventie van wiegendood.)
Samen slapen
Samen slapen is wanneer een ouder en een baby dicht bij elkaar slapen, zodat ze elkaar kunnen zien, horen en/of aanraken. Samen slapen kan op verschillende manieren
Samen in bed slapen (de baby slaapt in hetzelfde bed als de ouder)
Het delen van het bed tussen ouders en baby's is gebruikelijk, maar controversieel. Er zijn vaak culturele en persoonlijke redenen waarom ouders ervoor kiezen om het bed te delen, waaronder gemak bij het voeden, het opbouwen van een band, de overtuiging dat hun eigen waakzaamheid de enige manier is om hun baby veilig te houden, en de overtuiging dat het delen van het bed hen in staat stelt om zelfs tijdens het slapen waakzaam te blijven. Het delen van het bed wordt echter in verband gebracht met een verhoogd risico op wiegendood en kan leiden tot letsel of overlijden omdat baby's kunnen stikken, verstikt raken of bekneld raken.
Samen slapen in dezelfde kamer zonder samen in bed te slapen, stelt ouders nog steeds in staat om fysiek dicht bij hun baby te zijn voor gemakkelijk voeden en controleren, is veiliger dan samen in bed slapen of alleen slapen (de baby slaapt in een aparte kamer) en wordt in verband gebracht met een verminderd risico op wiegendood. Om deze redenen bevelen artsen aan om samen in dezelfde kamer te slapen zonder samen in bed te slapen als de voorkeursregeling voor ouders en baby's in de eerste maanden van het leven.
Bronnen: