Klebsiella-, Enterobacter- en Serratia-infecties meer infecties  

 Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version.    Lees meer over de Merck Manuals.

Wat is het?
Klebsiella, Enterobacter en Serratia zijn nauw verwante gramnegatieve bacteriën die af en toe de urinewegen of luchtwegen infecteren van mensen in ziekenhuizen of instellingen voor langdurige zorg.

  • deze bacteriën kunnen de urinewegen of luchtwegen, intraveneuze katheters om medicijnen of vloeistoffen toe te dienen, brandwonden, wonden tijdens een operatie of de bloedbaan infecteren
  • het identificeren van de bacteriën in een bloedmonster of geïnfecteerd weefsel bevestigt de diagnose
  • infecties veroorzaakt door alle 3 de bacteriën worden behandeld met antibiotica die via een ader (intraveneus) worden toegediend

(Zie ook Overzicht van bacteriën.)

Klebsiella, Enterobacter, en Serratia bacteriën verblijven in de darm van veel gezonde mensen en veroorzaken zelden een infectie bij hen. Infecties met deze bacteriën worden vaak opgedaan in ziekenhuizen en instellingen voor langdurige zorg. Ze komen meestal voor bij mensen met een verzwakte weerstand tegen infecties en/of die een medisch apparaat (zoals katheters, drains en luchtwegslangen) in hun lichaam hebben.

Deze bacteriën kunnen verschillende plaatsen in het lichaam infecteren:

In zeldzame gevallen veroorzaken Klebsiella-bacteriën longontsteking bij mensen die buiten een zorginstelling wonen (in de gemeenschap), meestal bij mensen met een alcoholprobleem, oudere volwassenen, mensen met diabetes of mensen met een verzwakt immuunsysteem. Meestal veroorzaakt deze ernstige infectie hoest, waarbij een kleverig, donkerbruin of donkerrood sputum omhoog komt, en verzamelingen pus (abcessen) in de longen of in het vlies tussen de longen en de borstwand (empyema).

Eén soort Klebsiella produceert een toxine dat ontsteking van de dikke darm en bloedingen (hemorragische colitis) kan veroorzaken nadat antibiotica zijn ingenomen. Deze aandoening wordt antibiotica-geassocieerde colitis genoemd. De antibiotica doden bacteriën die zich normaal in de darm bevinden. Dan kunnen Klebsiella-bacteriën zich vermenigvuldigen en het toxine produceren. Dikkedarmontsteking door antibiotica is echter meestal het gevolg van toxinen die worden geproduceerd door Clostridioides difficile.

   Diagnose   

  • onderzoek en kweek van een monster van geïnfecteerd weefsel

Artsen vermoeden een van deze infecties bij mensen met een hoog risico, zoals mensen die in een instelling voor langdurige zorg wonen of op een plek waar een uitbraak is of was.

Om de diagnose te bevestigen, nemen artsen een monster van sputum, longafscheiding (verkregen via een bronchoscoop), bloed, urine of geïnfecteerd weefsel. Het monster wordt gekleurd met Gram-kleuring, gekweekt en onder een microscoop onderzocht. Deze bacteriën kunnen gemakkelijk worden geïdentificeerd.

Andere tests zijn afhankelijk van het type infectie. Ze kunnen beeldvormende onderzoeken omvatten, zoals echografieën, röntgenfoto's en CT-scans (computertomografie).

Bacteriën die in monsters worden geïdentificeerd, worden getest om te bepalen welke antibiotica waarschijnlijk effectief zullen zijn (een proces dat gevoeligheidstests wordt genoemd).

   Behandeling   

  • antibiotica die via een ader (intraveneus) worden toegediend

Infecties veroorzaakt door een van deze 3 bacteriën worden behandeld met antibiotica die intraveneus worden toegediend.

Antibiotica zijn onder andere cefalosporinen, cefepime, carbapenems, fluorochinolonen, piperacilline/tazobactam of aminoglycosiden. Soms zijn deze bacteriën echter resistent tegen veel antibiotica, dus doen artsen gevoeligheidstesten.

Als een infectie met een van deze 3 bacteriën wordt opgelopen in een gezondheidszorginstelling, kan de infectie moeilijk te behandelen zijn omdat bacteriën die in dergelijke instellingen worden opgelopen, meestal resistent zijn tegen veel antibiotica.

Bronnen:

Colofon  Disclaimer  Privacy  Zoeken  Copyright © 2002- G. Speek
  Einde van de pagina