Symptomen Soms begint de aandoening met koorts, spier- en gewrichtspijn, verminderde eetlust, gewichtsverlies en nachtelijk zweten. Maar meestal treden de symptomen op wanneer een slagader zich vernauwt, waardoor de bloedstroom naar een deel van het lichaam vermindert, zoals in de volgende gevallen:
Sommige mensen hebben geen symptomen. Bij andere mensen ontwikkelt de aandoening zich en veroorzaakt ernstige complicaties zoals beroertes, hartfalen, hartaanvallen, nierfalen en aneurysma's (uitstulpingen). Diagnose
Artsen vermoeden Takayasu arteritis op basis van het volgende, vooral bij jonge vrouwen:
Artsen vragen naar de symptomen, nemen de medische voorgeschiedenis door en doen een volledig lichamelijk onderzoek om andere aandoeningen uit te sluiten die soortgelijke symptomen kunnen veroorzaken. Artsen meten de bloeddruk in beide armen en beide benen. Armen en benen met een lagere bloeddruk kunnen vernauwde slagaders hebben. Voor een nauwkeurige bloeddrukmeting meten artsen de bloeddruk in een ledemaat waar de slagaders niet door de ziekte vernauwd zijn. Er wordt bloedonderzoek en urineonderzoek gedaan. Deze kunnen de aandoening niet identificeren, maar kunnen bevestigen dat er sprake is van een ontsteking. Om de diagnose Takayasu arteritis te bevestigen, doen artsen beeldvormende tests zoals magnetische resonantie angiografie (MRI-scan) of computertomografie (CT-scan) angiografie, of soms conventionele angiografie (ook wel arteriografie genoemd), om de aorta en zijn vertakkingen te beoordelen. Bij conventionele of CT-angiografie wordt een contrastmiddel dat zichtbaar is op röntgenfoto's (radiopaak contrastmiddel) in de bloedvaten gespoten om ze te omlijnen. Vervolgens worden er röntgenfoto's gemaakt. Bij angiografie met magnetische resonantie hoeft geen kleurstof te worden ingespoten. Deze procedures kunnen aneurysma's opsporen en laten zien waar de slagaders vernauwd zijn en waar de vaatwanden verdikt zijn. Nadat de diagnose Takayasu arteritis is gesteld, moeten regelmatige bezoeken aan de huisarts worden gepland, zodat de arts kan controleren of de aandoening voortschrijdt. Prognose Behandeling
Meestal worden corticosteroïden (zoals prednison) gebruikt. Zij verminderen bij de meeste mensen effectief de ontsteking. Soms wordt ook een ander geneesmiddel gebruikt dat het immuunsysteem onderdrukt (immunosuppressivum), zoals azathioprine, cyclofosfamide, mycofenolaatmofetil of methotrexaat. Tumor necrosis factor remmers, zoals infliximab, kunnen ook effectief zijn. Tocilizumab, een ander geneesmiddel dat de ontsteking vermindert, kan sommige mensen helpen. Bij ongeveer een vierde van de mensen kunnen de medicijnen de symptomen echter niet volledig onder controle krijgen. Hoe lang de medicijnen moeten worden gegeven, is nog niet vastgesteld. De dosis van het corticosteroïde wordt geleidelijk verminderd, en het geneesmiddel wordt uiteindelijk gestopt omdat deze geneesmiddelen, vooral wanneer ze lang worden gebruikt, ernstige bijwerkingen kunnen hebben. Wanneer met de medicijnen wordt gestopt, komen de symptomen bij ongeveer de helft van de mensen terug, zodat de medicijnen mogelijk opnieuw moeten worden gestart. Hoge bloeddruk moet onder controle worden gehouden om complicaties te voorkomen. Vaak worden angiotensine-converterend enzym (ACE)-remmers gebruikt. Meestal wordt een lage dosis aspirine aanbevolen om het risico op stolling in de ontstoken slagader te verminderen, wat tot verstopping kan leiden. Als een slagader die het hart van bloed voorziet verstopt raakt, kan een hartaanval het gevolg zijn. Een bypassoperatie kan worden toegepast om de bloedstroom te herstellen. Als mensen bijvoorbeeld moeite hebben hun armen te gebruiken of te lopen, kan een bypassoperatie worden uitgevoerd om de bloedtoevoer naar het getroffen lichaamsdeel te herstellen. Een andere bypassoperatie, coronaire bypass-transplantatie, kan nodig zijn om de bloedtoevoer naar de hartspier te herstellen als de arteritis de hartslagaders aantast. Als alternatief kan een procedure zoals percutane transluminale coronaire angioplastiek) worden gebruikt, afhankelijk van de symptomen, maar deze werkt mogelijk niet zo goed als een bypassoperatie. Bronnen:
|