Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de Merck Manual, consumer version. Lees meer over de Merck Manuals.
Verschillende soorten Borrelia-bacteriën veroorzaken Terugkerende koorts. Een andere soort Borrelia veroorzaakt de ziekte van Lyme. Terugkerende koorts wordt overgebracht door zachte en harde teken en door lichaamsluizen. Zwangere vrouwen met Terugkerende koorts kunnen Borrelia doorgeven aan hun ongeboren kind of kunnen een miskraam krijgen. Hoewel zeldzaam, kan Borrelia ook worden overgedragen tijdens een bloedtransfusie. Terugkerende koorts veroorzaakt door teken (tick-borne Terugkerende koorts Door teken veroorzaakte Terugkerende koorts komt voor in Noord- en Zuid-Amerika, Afrika, Azië en Europa. In de Verenigde Staten komt de ziekte vooral voor in de westelijke staten, vooral tussen mei en september. Mensen die in een door knaagdieren geteisterde hut in de bergen slapen, lopen meer kans gebeten te worden door besmette teken. Maar omdat de teken zich 's nachts voeden en niet lang blijven zitten, herinneren mensen zich een tekenbeet vaak niet. Mensen die grotten verkennen (speleologie) lopen ook risico op besmetting. Harde teken die de ziekte van Lyme overdragen, zijn dezelfde teken die ook de ziekte van Lyme overdragen. Derhalve komt de door hardnekkige teken veroorzaakte relapsing fever op dezelfde plaatsen voor als waar de ziekte van Lyme in de Verenigde Staten voorkomt - het noordoosten en het hoger midwesten. De teken raken besmet wanneer zij zich voeden met het bloed van knaagdieren (zoals de witvoetmuis) die drager zijn van een soort Borrelia-bacterie. De teek verspreidt de bacterie op een persoon wanneer hij bijt. Mensen die in bosrijke gebieden wonen of door hoog gras of beboste gebieden lopen, lopen meer kans gebeten te worden door besmette teken. Terugkerende koorts veroorzaakt door luizen (door luis overgedragen Terugkerende koorts) Deze koorts is zeldzaam in de Verenigde Staten en komt vooral voor in de hooglanden van Centraal- en Oost-Afrika en de Andes van Zuid-Amerika. Door luizen overgedragen Terugkerende koorts is ook voorgekomen in Europa bij vluchtelingen uit Afrika. Deze koorts komt meestal voor in epidemieën, vooral in oorlogsgebieden, en in vluchtelingenkampen. De luisbesmetting is meestal duidelijk. Symptomen Na enkele dagen stopt de koorts plotseling en voelen de mensen zich beter. De koorts en meestal ook de andere symptomen komen echter met tussenpozen van ongeveer een week terug en gaan weer over (terugval), gedurende maximaal 30 episoden. De episoden worden geleidelijk minder hevig en de mensen herstellen uiteindelijk naarmate ze immuniteit voor de ziekte ontwikkelen. Later in de ziekte kunnen andere symptomen optreden. Deze omvatten geelzucht (een gelige verkleuring van de huid en het oogwit), een vergrote lever en milt, ontsteking van het hartweefsel (myocarditis), en hartfalen. Deze symptomen komen vaker voor bij mensen met door luis overgedragen Terugkerende koorts. De ogen, de hersenen en het ruggenmerg kunnen geïnfecteerd zijn. Er kan bijvoorbeeld hersenvliesontsteking ontstaan. Deze problemen komen vaker voor bij mensen met door teken overgedragen Terugkerende koorts. Diagnose
Artsen vermoeden Terugkerende koorts als mensen terugkerende koorts hebben, vooral als ze melden dat ze de nacht in een grot of een berghut hebben doorgebracht. Om de diagnose Terugkerende koorts te stellen, nemen artsen een bloedmonster en onderzoeken dat onder een microscoop om te zoeken naar Borrelia-bacteriën. Het meten van antilichamen tegen de Borrelia-bacterie die Terugkerende koorts veroorzaakt, kan helpen. Artsen meten deze antilichamen kort nadat de infectie is vastgesteld en opnieuw weken nadat mensen zijn hersteld. Soms worden er polymerase-kettingreactietests (PCR) gedaan die genetisch materiaal van de bacterie opsporen. Prognose Bij door luis overgedragen Terugkerende koorts sterft 10 tot 40% van de onbehandelde mensen en 2 tot 5% van de behandelde mensen. Voor door teken overgedragen Terugkerende koorts is de prognose beter. De dood komt voor bij minder dan 10% van de onbehandelde mensen en bij minder dan 2% van de behandelde mensen. Behandeling Antibiotica zoals tetracycline, doxycycline, of erytromycine zijn meestal effectief. Binnen 2 uur na de eerste dosis van het antibioticum kan een onaangename reactie optreden die de Jarisch-Herxheimer reactie wordt genoemd en die zweten, rillingen, koorts en een daling van de bloeddruk veroorzaakt. Om de ernst van deze reactie te verminderen, kunnen artsen mensen acetaminofen geven voor en na de eerste dosis van het antibioticum. Deze reactie is geen allergische reactie op het antibioticum. Als mensen uitgedroogd zijn of een verstoord elektrolytenevenwicht hebben als gevolg van braken, krijgen ze intraveneus vocht toegediend. Acetaminophen kan hoofdpijn verlichten, en prochlorperazine kan misselijkheid en braken verlichten.
Bronnen:
|