| Complicaties van een acuut coronair syndroom | meer hart en bloedvaten |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
De hartspier heeft een constante toevoer van zuurstofrijk bloed nodig. De kransslagaders, die aftakken van de aorta net nadat deze het hart verlaat, leveren dit bloed. Een acuut coronair syndroom treedt op wanneer een plotselinge blokkade in een kransslagader de bloedtoevoer naar een deel van de hartspier (myocardium) sterk vermindert of afsluit. Het gebrek aan bloedtoevoer naar een weefsel wordt ischemie genoemd. Als de toevoer langer dan een paar minuten sterk wordt verminderd of afgesneden, sterft het hartweefsel. Een hartaanval, ook wel myocardinfarct (MI) genoemd, is het afsterven van hartweefsel als gevolg van ischemie. (Zie ook Overzicht van coronaire hartziekte).
De complicaties van een acuut coronair syndroom hangen af van hoeveel van de hartspier beschadigd is, wat een direct gevolg is van waar een kransslagader geblokkeerd is en hoe lang deze geblokkeerd is. Als de blokkade een groot deel van de hartspier aantast, zal het hart niet effectief pompen. Als de blokkade de bloedtoevoer naar het elektrische systeem van het hart afsluit, kan het hartritme worden beïnvloed.
Pompende problemen
Bij een hartaanval sterft een deel van de hartspier. In tegenstelling tot spieren trekt dood weefsel, en het littekenweefsel dat er uiteindelijk voor in de plaats komt,
niet samen. Het littekenweefsel zet soms zelfs uit of bolt op wanneer de rest van het hart samentrekt. Het gevolg is dat er minder spieren zijn om bloed te pompen.
Als er genoeg spieren afsterven, kan de pompcapaciteit van het hart zo sterk afnemen dat het hart niet kan voldoen aan de behoefte van het lichaam aan bloed en zuurstof.
Er ontstaat hartfalen,
lage bloeddruk (hypotensie) en/of
shock. Als meer dan de helft van het hartweefsel beschadigd is of afsterft,
kan het hart over het algemeen niet meer functioneren en is ernstige invaliditeit of overlijden waarschijnlijk.
Geneesmiddelen zoals bètablokkers en vooral angiotensine-converterend enzym (ACE)-remmers kunnen de omvang van de abnormale gebieden verminderen door de werkbelasting van en de stress op het hart te verminderen (zie tabel Geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van coronaire hartziekte). Deze medicijnen helpen het hart dus om zijn vorm te behouden en normaler te functioneren.
Het beschadigde hart kan groter worden, deels om de afname in pompcapaciteit te compenseren (tot op zekere hoogte slaat een groter hart krachtiger). Vergroting van het hart maakt abnormale hartritmes waarschijnlijker.
Afwijkende hartritmes
Afwijkende hartritmes (aritmieën)
komen voor bij meer dan 90% van de mensen die een hartaanval hebben gehad.
Deze abnormale ritmes kunnen ontstaan doordat de
hartaanval een deel van het elektrische systeem van het hart heeft beschadigd. Soms is er een probleem met het deel van het hart dat de hartslag activeert,
waardoor de hartslag te traag kan zijn (bradycardie). Andere problemen kunnen ervoor zorgen dat het hart snel of onregelmatig klopt (bijvoorbeeld boezemfibrilleren).
Soms wordt het signaal om te kloppen niet van het ene deel van het hart naar het andere geleid en kan de hartslag vertragen of stoppen (hartblok).
Daarnaast kunnen delen van de hartspier die slecht doorbloed zijn maar niet afgestorven, erg geïrriteerd zijn. Deze prikkelbaarheid kan hartritmestoornissen veroorzaken, zoals ventriculaire tachycardie of ventrikelfibrilleren. Deze ritmestoornissen belemmeren de pompfunctie van het hart enorm en kunnen ertoe leiden dat het hart stopt met kloppen (hartstilstand). Bewusteloosheid of de dood kunnen het gevolg zijn. Deze ritmestoornissen zijn vooral een probleem bij mensen die een onevenwicht hebben in de chemische stoffen in het bloed, zoals een laag kaliumgehalte.
Pericarditis
Pericarditis
(ontsteking van de tweelaagse zak die het hart omhult) kan zich ontwikkelen in de eerste dag of twee na een hartaanval. Pericarditis komt vaker voor bij
mensen bij wie de geblokkeerde slagader niet is geopend door een
percutane coronaire interventie (PCI) of
coronaire bypass transplantatie (CABG).
Mensen merken zelden symptomen van pericarditis in een vroeg stadium omdat hun symptomen van een hartaanval meer op de voorgrond treden. Pericarditis produceert echter een
krassend ritmisch geluid dat soms 2 tot 3 dagen na een hartaanval door een stethoscoop kan worden gehoord. Soms zorgt de ontsteking ervoor dat zich een kleine hoeveelheid
vocht verzamelt in de ruimte tussen de twee lagen van het hartzakje (pericardiale effusie).
Het post-myocardinfarctsyndroom (Dressler-syndroom) is pericarditis die 10 dagen tot 2 maanden na een hartaanval ontstaat. Dit syndroom veroorzaakt koorts, pericardiale effusie (extra vocht in de ruimte rond het hart), ontsteking van de vliezen die de longen bedekken, pleurale effusie (extra vocht in de ruimte tussen de twee lagen van het borstvlies) en gewrichtspijn. De diagnose is gebaseerd op de symptomen die het veroorzaakt en op het moment dat het optreedt.
Mensen die pericarditis ontwikkelen, krijgen meestal een niet-steroïde ontstekingsremmer. Colchicine is vaak snel effectief. Zelfs met behandeling kan het syndroom terugkeren. Als het post-myocardinfarctsyndroom ernstig is, kan een corticosteroïde of een ander niet-steroïdaal ontstekingsremmend medicijn voor korte tijd nodig zijn.
Myocardruptuur
In zeldzame gevallen scheurt de hartspier onder de druk van de pompwerking van het hart omdat de beschadigde hartspier zwak is. Een ruptuur treedt meestal 1 tot 10 dagen
na een hartaanval op en komt vaker voor bij vrouwen. De wand die de twee hartkamers scheidt (septum), de buitenste hartwand en de spieren die de mitralisklep openen en
sluiten zijn bijzonder gevoelig voor scheuren tijdens of na een hartaanval.
Een scheuring van het tussenschot heeft tot gevolg dat er te veel bloed naar de longen wordt geleid, wat vochtophoping (longoedeem) veroorzaakt. Een scheuring van het tussenschot kan soms operatief worden hersteld.
Een scheuring van de buitenwand leidt bijna altijd tot een snelle dood. Artsen hebben zelden tijd om een operatie uit te voeren en zelfs dan is de operatie zelden succesvol.
Als de spieren van de mitralisklep scheuren, kan de klep niet meer functioneren - het resultaat is plotseling ernstig hartfalen. Artsen kunnen de schade soms operatief herstellen.
Ventrikel aneurysma
De beschadigde spier kan een dunne uitstulping (aneurysma) op de wand van de hartkamer vormen. Artsen kunnen een aneurysma vermoeden op basis van abnormale resultaten
van elektrocardiografie (ECG), maar om het zeker te weten wordt echocardiografie gedaan.
Deze aneurysma's kunnen perioden van
abnormale hartritmes veroorzaken en het
pompvermogen van het hart verminderen. Omdat bloed langzamer door aneurysma's stroomt, kunnen er zich bloedstolsels vormen in de hartkamers.
Als zich hartfalen of abnormale hartritmes ontwikkelen,
kan het aneurysma operatief worden verwijderd.
Bloedstolsels
Historisch gezien vormen ongeveer 20% van de mensen die een hartaanval hebben gehad stolsels in het hart, op de plaats van de dode hartspier.
De laatste tijd komt stolselvorming minder vaak voor. Bij ongeveer 10% van deze mensen breken delen van de stolsels af, reizen door de bloedbaan
en nestelen zich in kleinere bloedvaten in het lichaam. Ze kunnen de bloedtoevoer naar een deel van de hersenen
(wat een beroerte veroorzaakt) of naar andere organen blokkeren.
Echocardiografie kan worden gedaan om stolsels op te sporen die zich in het hart vormen of om te bepalen of iemand factoren heeft die de kans op stolsels vergroten. Het kan bijvoorbeeld zijn dat een deel van de linkerhartkamer niet zo goed klopt als zou moeten.
Voor mensen met stolsels schrijven artsen vaak anticoagulantia (ook wel bloedverdunners genoemd) voor, zoals heparine en warfarine. Heparine wordt gedurende minstens 2 dagen intraveneus toegediend in het ziekenhuis. Daarna wordt warfarine gedurende 3 tot 6 maanden via de mond toegediend. Aspirine wordt ook voor onbepaalde tijd ingenomen.
Andere problemen
Andere complicaties na een hartaanval zijn lekkage van de mitralisklep
(mitralisklepregurgitatie).
Zenuwachtigheid en depressie komen vaak voor na een hartaanval. Depressie na een hartaanval kan aanzienlijk zijn en aanhouden.
Bronnen:
| Laatste wijziging: 28 november 2023 | Colofon Disclaimer Privacy Zoeken Copyright © 2002- G. Speek |