| Longontsteking bij pasgeborenen | meer kinderen |
Het onderstaande is de letterlijke vertaling van de online versie van de
Merck Manual, consumer version.
Lees meer over de Merck Manuals.
Let op: in deze pagina moeten nog de broodnodige links worden aangebracht.
|
Wat is het? Longontsteking is een infectie van de kleine luchtzakjes van de longen (alveoli) en de weefsels eromheen. |
- deze infectie kan worden veroorzaakt door bacteriën, virussen of schimmels.
- pasgeborenen hebben verschillende symptomen, afhankelijk van hoe snel na de geboorte de infectie optreedt.
- de diagnose is gebaseerd op een röntgenfoto van de borst en de resultaten van bloedonderzoek.
- er worden antibiotica gegeven om de infectie te behandelen.
(Zie ook Overzicht van infecties bij pasgeborenen en Overzicht van longontsteking bij volwassenen).
Longontsteking is na sepsis de meest voorkomende ernstige bacteriële infectie bij pasgeborenen en wordt ingedeeld in:
- longontsteking in een vroeg stadium: Begint bij of binnen enkele uren na de geboorte
- longontsteking met late aanvang: Begint na 7 dagen leeftijd
Laat ontstane longontsteking komt meestal voor bij pasgeborenen in neonatale intensivecareafdelingen (NICU's) die een beademingsbuisje (endotracheale intubatie - zie Mechanische beademing) nodig hebben voor longproblemen. Het hebben van een beademingsbuisje verhoogt het risico op longontsteking.
Longontsteking kan worden veroorzaakt door verschillende organismen, zoals bacteriën, virussen of schimmels, die in de longen terechtkomen. Pasgeborenen raken geïnfecteerd nadat ze door het geboortekanaal van de moeder zijn gegaan of nadat ze in contact zijn gekomen met organismen in de NICU of de kraamkamer van het ziekenhuis.
Symptomen
De symptomen van bacteriële longontsteking variëren afhankelijk van wanneer het kind is geïnfecteerd.
Pasgeborenen met een longontsteking in een vroeg stadium hebben symptomen die lijken op de symptomen van sepsis bij pasgeborenen, zoals lusteloos lijken en niet goed eten.
Pasgeborenen met een laat ontstane longontsteking ontwikkelen onverklaarbare ademhalingsproblemen en hebben mogelijk extra zuurstof of meer ademhalingsondersteuning nodig. De hoeveelheid sputum (dik of verkleurd slijm) neemt toe en verandert (wordt bijvoorbeeld dikker en bruin). Zuigelingen kunnen erg ziek zijn en een onstabiele temperatuur hebben.
Diagnose
- röntgenfoto van de borstkas
- bloedonderzoek
- pulsoximetrie
- sputumonderzoek
Om een longontsteking vast te stellen, maken artsen een röntgenfoto van de borst en doen ze ook bloedonderzoek om bacteriën in het bloed op te sporen.
Omdat zuigelingen met longontsteking een laag zuurstofgehalte in hun bloed kunnen hebben, meten artsen het zuurstofgehalte in het bloed door een sensor op een vinger of oorlel te plaatsen. Deze test wordt pulsoxymetrie genoemd.
Artsen kunnen ook een sputummonster nemen en dit onderzoeken op bacteriën.
Omdat longontsteking veroorzaakt door bacteriën zich kan verspreiden, kunnen artsen pasgeborenen testen op sepsis, wat een ruggenprik omvat (zie diagnose van sepsis).
Behandeling
- antibiotica via een ader (intraveneus)
- soms zuurstof of luchtstroom toedieningsapparaten, waaronder een ventilator of andere behandelingen
Om longontsteking bij pasgeborenen te behandelen, geven artsen intraveneuze antibiotica. Zodra ze het specifieke organisme hebben geïdentificeerd, kunnen ze het type antibioticum aanpassen.
Naast een behandeling met antibiotica kunnen ook andere behandelingen nodig zijn, zoals het gebruik van een machine die lucht in en uit de longen helpt stromen (beademing), intraveneuze vloeistoffen, bloed- en plasmatransfusies en medicijnen die de bloeddruk en bloedsomloop ondersteunen.
Preventie
Laat ontstane, in het ziekenhuis opgelopen longontsteking kan vaak worden voorkomen door de tijd dat pasgeborenen een beademingsbuisje hebben te beperken.
Het wassen van de handen, het gebruik van handschoenen en het ontsmetten van oppervlakken kunnen ook helpen om longontsteking in een laat stadium te voorkomen.
Bronnen: