Oorzaak In de Verenigde Staten en de meeste andere ontwikkelde landen wordt infectieuze myocarditis meestal veroorzaakt door een virusinfectie. De meest voorkomende virale oorzaken in de Verenigde Staten zijn het parvovirus B19 en het humaan herpesvirus 6. Het SARS-CoV-2 virus veroorzaakt soms myocarditis. In gebieden met minder middelen wordt infectieuze myocarditis meestal veroorzaakt door reumatische koorts, de ziekte van Chagas of AIDS. Niet-infectieuze oorzaken zijn stoffen die giftig zijn voor het hart (zoals alcohol en cocaïne), bepaalde geneesmiddelen en sommige auto-immuunziekten en ontstekingsziekten. Myocarditis kan ook optreden na mRNA-vaccinatie tegen COVID-19 en is zeldzaam. Het treedt meestal op bij adolescente en jongvolwassen mannen, meestal binnen een week na vaccinatie. Myocarditis veroorzaakt door geneesmiddelen wordt overgevoeligheidsmyocarditis genoemd. Reuzencel myocarditis Symptomen Tot de symptomen van hartfalen behoren vermoeidheid, kortademigheid en zwelling (oedeem). Sommige mensen kunnen hartkloppingen (palpitaties) hebben of flauwvallen. Bij sommige mensen is het eerste symptoom een plotseling, ernstig afwijkend hartritme. Wanneer een ontsteking van het hartzakje gepaard gaat met myocarditis, kunnen mensen pijn op de borst krijgen. De doffe of scherpe pijn kan zich uitbreiden naar de nek, rug of schouders. De pijn varieert van mild tot ernstig. Pijn op de borst door pericarditis wordt meestal verergerd door beweging van de borst, zoals hoesten, ademen of voedsel inslikken. De pijn kan worden verlicht door rechtop te gaan zitten en voorover te leunen. Mensen met infectieuze myocarditis kunnen symptomen van de infectie hebben, zoals koorts en spierpijn, voordat de myocarditis zich ontwikkelt. Myocarditis door medicijnen of overgevoeligheid kan gepaard gaan met uitslag. Sommige mensen kunnen vergrote lymfeklieren hebben. Myocarditis kan acuut, subacuut of chronisch zijn. In sommige gevallen kan myocarditis leiden tot gedilateerde cardiomyopathie. Diagnose
Artsen vermoeden myocarditis wanneer verder gezonde mensen zonder risicofactoren voor hartziekten symptomen van hartfalen of abnormale hartritmes hebben. Er wordt een ECG gemaakt om te zoeken naar aanwijzingen voor een hartprobleem. Artsen meten niveaus van hartmarkers (stoffen in het bloed die aanwezig zijn wanneer het hart beschadigd is). Echocardiografie kan afwijkingen aantonen bij mensen met myocarditis. Magnetische resonantiebeelden van het hart kunnen een karakteristiek patroon van afwijkingen laten zien bij mensen met myocarditis. Endomyocardiale biopsie, waarbij een arts een weefselmonster van de binnenwand van het hart neemt om onder een microscoop te onderzoeken, kan worden gedaan om myocarditis te bevestigen. Omdat de diagnose echter afhangt van het verkrijgen van een weefselmonster uit een gebied dat de ziekte vertoont, is endomyocardiale biopsie mogelijk niet de beste test om myocarditis te diagnosticeren. Als endomyocardiale biopsie aanwijzingen voor myocarditis laat zien, is de aandoening dus bevestigd, maar het feit dat een weefselmonster geen tekenen van myocarditis vertoont, betekent niet dat deze diagnose kan worden uitgesloten. Omdat endomyocardiale biopsie risico's inhoudt op ernstige complicaties, waaronder een scheur in de hartwand en overlijden, wordt het bovendien niet routinematig gedaan, tenzij artsen reuzencelmyocarditis vermoeden (omdat snelle behandeling van reuzencelmyocarditis levensreddend kan zijn) of als myocarditis ernstig hartfalen of hartritmestoornissen veroorzaakt. Diagnose van de oorzaak Een volledig bloedbeeld is nuttig om te zoeken naar bepaalde soorten witte bloedcellen (eosinofielen), die in grote aantallen aanwezig zijn bij mensen met overgevoeligheids-myocarditis, meestal als gevolg van een geneesmiddelenallergie. Hartkatheterisatie kan nuttig zijn om een verminderde bloedtoevoer naar het hart uit te sluiten, omdat myocarditis een hartaanval kan nabootsen. In andere gevallen kan een biopsie van hartweefsel nodig zijn om de diagnose te stellen. Andere tests, waaronder tests op auto-immuunziekten, humaan immunodeficiëntievirus, histoplasmose en andere infecties, kunnen nodig zijn. Behandeling
De behandeling van hartfalen omvat diuretica en nitraten ter verlichting van de symptomen. In sommige gevallen van hartfalen kan een operatie zoals het plaatsen van een linkerventrikelhulpmiddel (LVAD) of harttransplantatie noodzakelijk zijn. Langdurige medicamenteuze behandeling van hartfalen is nodig. Afwijkende hartritmes worden behandeld met antiaritmica. Soms is een pacemaker nodig als het abnormale hartritme aanhoudt. Antibiotica of geneesmiddelen om andere soorten infecties te behandelen kunnen soms worden gegeven als myocarditis wordt veroorzaakt door een infectie. Wanneer een geneesmiddel of toxine myocarditis veroorzaakt, wordt de veroorzakende stof gestopt en worden corticosteroide gegeven. Reuscel myocarditis wordt behandeld met corticosteroide en immunosuppressieve therapie. Myocarditis veroorzaakt door sarcoïdose wordt behandeld met corticosteroïden. Bronnen:
|